Myanmar
Door: Angelie
16 Maart 2014 | Myanmar, Mandalay
Oiii, where to begin…. Ah, waar beter dan mezelf voor te stellen. Ik ben Angelie, Roy’s reisgenoot (oa;-)). En ik ga het schrijven van de blog eens proberen, oftewel ik neem de digitale pen over. De lat ligt hoog!
De afgelopen twee weken hebben wij genoten van het geweldige Myanmar, of Burma zoals de Engelsen het noemen. De route was Yangon (hier arriveerden we vanuit Kunming, China, waar we gelukkig net op tijd weg waren!) – Bagan – Inle Lake – Hsipaw – Mandalay. We hebben alles per bus gedaan, wat over het algemeen (!!) goed te doen was. Daarover straks meer.
Yangon is de grootste stad van Myanmar, met officieel 4 mln inwoners, maar in werkelijkheid ligt dit aantal veel hoger. Het was een fijn begin van onze trip. We moesten wel even wennen. Weinig westerlingen, overal monniken en onderhandelen over de prijs is hier geen algemeen goed zoals in China. Iedereen is even vriendelijk en behulpzaam. Naar het lijkt omdat dit hun aard is en niet alleen omdat hun regering hen dat ‘vriendelijk’ doch dringend verzoekt. Bv: als een toerist gewond raakt tijdens een trekking of een auto-ongeluk is de kans groot dat de betrokken local in de gevangenis terecht komt. Extra reden om even wat voorzichtiger te zijn dan normaal.
Maar waar ik nog steeds niet aan gewend ben: veel mannen en zelfs sommige vrouwen kauwen hier op een blaadje met daarin een rood goedje, vergelijkbaar met coca-bladeren blijkbaar. Daardoor hebben ze niet alleen een ranzig rode kleur en amper tanden in hun mond (zichtbaar door hun eeuwige glimlach), maar ook lijkt het alsof op iedere hoek van de straat een moord is gepleegd… Het goedje wordt namelijk te pas en te onpas op straat uitgespuugd, inclusief ranzig rochelend geluid. Gadver!!!
Dat Myanmar zich in zeer snel tempo ontwikkelt, valt direct op in Yangon waar in het dagelijks leven de tempels, luxe auto’s, koe-en-wagen of ordinaire handkar, mobiele telefoons, water uit een put i.p.v. uit de kraan, straattentjes waar je met 2-en eet voor 50 cent en een nieuwe hippe bar waar je 2 biertjes koopt voor 3 euro per stuk (die al wel om 22.30 u. sluit) heel gemakkelijk samengaan. Het traditionele overheerst echter. De hoeveelheid tempels die je overal tegenkomt, viel ons al op vanuit het vliegtuig (jawel we moesten van ons geloof afstappen, omdat we niet tijdig gestart waren met een permit-procedure om vanuit China Myanmar over land binnen te kunnen komen). We zijn dan ook begonnen om de bekendste daarvan te bezoeken. Shwedagon Paya. Shwe betekent goud en dat is te zien! (zie foto).
Het mooiste in Yangon vonden wij het 3 uur durende treinritje om Yangon heen, hortend en stotend met 25 km per uur. Dit treintje is hét transportmiddel voor locals om van hun ‘buitenwijk’ (toch wel even wat anders dan Oud Zuid of Amstelveen) naar het centrum, of naar de markt te komen. De trein was dan ook volledig volgestouwd met dozen en tassen vol groenten, met de sjouwende rechtmatig eigenaresses met kind erbij (zie foto).
Onze tweede bestemming Bagan is één van de hoogtepunten van onze reis. De hoeveelheid tempels, pagodes en stupa's die hier staat is overweldigend. En jawel… we hebben De BALLONVLUCHT gedaan!!! Ik weet geen superlatief om te beschrijven hoe mooi het was. En dat ga ik dan ook niet proberen. De foto’s geven enige indruk, maar doen de werkelijkheid geen eer aan!
Achteraf was het leuk geweest om per boot van Bagan naar Mandalay te gaan, maar dit paste nu helaas niet in ons schema. Wellicht een tip voor een toekomstige reiziger naar Myanmar.
Wél hebben we een leuke trip over de rivier gedaan, onder andere op bezoek bij een dorp waar nog geen buitenlanders waren geweest. Ofja, tot een paar weken geleden dan… 1 van de meisjes was een snelle leerling en kwam er heel mooi gesoigneerd aan voor een foto en vroeg vervolgens om een cadeautje, zo snel worden ze dus ‘verpest’ door ons toeristen!
En… EINDELIJK kreeg ik mijn chillax moment!! Bij onze volgende stop Inle Lake wilde ik even wat luxe hoor. Een bungalow met airco, in een tuin met een heerlijk zwembad is op zijn tijd wel eens fijn. En een wijnproeverij bij de enige wijnboerderij in Myanmar, met uitzicht op het meer bij zonsondergang is ook niet vervelend… Ben misschien toch wat meer een luxepaardje geworden?
We hebben tijdens ons boottochtje op het Inle Lake veel van de traditionele (lees: huidige) leefwijze mogen zien. Denk daarbij aan vissen op het meer met een aparte fuik op een boot terwijl de visser met 1 been roeit (zie voorkant Lonely Planet, of de foto), nog steeds heel veel tempels, huizen op palen in of naast het meer, de bekende en indrukwekkende floating gardens, handmatig weven van stoffen voor de longji (rok die zowel de mannen als de vrouwen dagelijks dragen) en het bewerken van ijzer waar de ARBO dienst in NL van zou smullen (keihard op gloeiend ijzer meppen met 3 man tegelijkertijd, en dat op hun flipflops, zonder oogbescherming). Na afloop hebben we met onze Engels vrienden-voor-1-dag (waarvan je op het eerste gezicht zou verwachten dat ze recht uit Jersey Shore kwamen, maar die in werkelijkheid echt leuke lachen mensen zijn!) een wilde avond van gemaakt. Jawel, tot sluit gezellig aan het bier en de wijn gezeten, tot wel 22.30 u! ;-)
De busrit van Inle Lake naar Hsipaw hebben we officieel omgedoopt tot ‘the busride from hell’.
Het begon al met een dubbelboeking van onze plaatsen waardoor twee lieve monnikjes van een jaar of 14 moesten verhuizen, waarvan 1 op een gammel stoeltje waarvan de rugleuning kapot was. Stel je voor zo in de bus te moeten zitten van 19.00 u tot 4.30 u (vraag me niet waarom, maar dit is de normale aankomsttijd voor bussen in Myanmar) en dus echt niet te doen voor een normaal mens. Gelukkig hebben we hier te maken met een monnik. Hij bleek echter nog wel wat te leren te hebben van Boeddha, want zijn gezucht en gesteun i.c.m. luidruchtige muziek op zijn telefoon waren heinde en verre te horen… Het ergste bleek echter ‘the evil busdriver’, die door de bergen en over weggetjes met gaten en hobbels heen scheurde alsof zijn leven ervan afhing. Gevolg hiervan was dat de helft van de bus zich niet lekker voelde en de andere helft van de bus letterlijk kotsmisselijk was! De gehele rit kotsgeluiden en kreunende mensen (incl. het andere monnikje die naast mij zat), terwijl volle en lege plastic zakjes af- en aangevoerd werden. Wat was ik blij dat we er eindelijk waren! (Ik ook: Editor Roy)
Gelukkig bleek Hsipaw het waard! Een fantastisch leuk dorpje aan een rivier in een heuvelachtig gebied. Het staat bekend om de trekkings die voorbij diverse Shan-dorpjes komen (de twee na grootste bevolkingsgroep van Myanmar). Hier hebben ze veelal nog geen stromend water anders dan de rivier en geen elektriciteit anders dan een enkel zonnepaneel. Het leven kan hier heel zwaar zijn. De boeren doen alles met de hand, m.u.v. de ‘rijkere’ boeren die de beschikking hebben over een koe en houten werktuig om het land te ploegen.
Tijdens onze wandeling werden we spontaan uitgenodigd op een 3 daagse ceremonie om te eren dat 17 jongens naar het klooster gingen. Een onderdeel ervan is dat de jongens kaal geschoren, mooi opgemaakt en mooie kleertjes aangetrokken worden waarna de familie met hen danst (zie foto’s). 3 dagen lang zorgen de families van de jongens voor eten en drinken voor iedereen die toevallig voorbij komt. Wij zaten aan tafel bij de ‘dorpsgek’ die alle ceremonies altijd afgaat voor gratis eten en drinken (Ceremony-crasher!). Ieder land kent zijn eigen problemen met profiteurs ;-)
Gelukkig hadden we een fijne buschauffeur (halleluja!) naar onze laatste bestemming Mandalay. De eerste aanblik was wat tegenvallend door de hitte, de drukte, onze vermoeidheid en de erge stoffigheid (er zijn namelijk nog veel zandweggetjes in deze stad met 2 mln inwoners). De dag erna bleek echter niets minder waar. We hadden een scooter gehuurd en het verkoelende briesje, de vele mooie tempels, de rivier, de grootste teak-houten brug van de wereld en last but not least de gezelligheid van Roy hebben gezorgd voor een super fijne dag!
O shit! De wist-je-dat-jes kunnen natuurlijk niet ontbreken. ROYYY HELLUP!!!!
Wist je dat…
- Er in Myanmar meer dan 100 talen worden gesproken.
- Heel Duitsland en Frankrijk op vakantie is in Myanmar.
- Je in Myanmar toch wel kan onderhandelen over de prijzen.
- De vrouwen en kinderen vaak een geel goedje op hun gezicht smeren. Tegen de zon, maar ook als make-up.
- Je overal in Myanmar gratis thee kan drinken.
- Er hele slechte films worden gedraaid in de bus en deze ook tot ver na middennacht duren en keihard aanstaan. (Dit terwijl de bussen altijd halverwege de nacht aankomen en je hierdoor helemaal gebroken aankomt).
- Het handig is als je halverwege de nacht aankomt om de prachtige zonsopkomsten te zien.
- Er veel moeders met hun kindjes reizen per bus en dat (ondanks Roy’s schrikbeelden) deze kindjes allemaal heel zoet zijn. Heeeeeeeel anders dan de druilerige huilende kindjes in NL!
- Duitsers allemaal een buideltasje dragen. (Nerds)
- De wijnboerderij van een oude legercommandant is en hij voorheen papaverboer is geweest. (witwasconstructie???)
- De mensen er in Myanmar er heel verschillend uitzien, dan weer meer Indisch, dan weer meer Chinees, dan weer meer Z-O Aziatisch.
- Al deze mensen allemaal een lach op hun gezicht hebben!
- De Lonely Planet uit 2011 erg gedateerd is en eigenlijk niet meer goed te gebruiken door de vele veranderingen.
- Je in tegenstelling tot de meeste websites en reisboeken beweren, al heel erg goed kunt pinnen met je bankpas in Myanmar. Hagelnieuwe dollars omwisselen is niet meer echt nodig (soms wel handig).
- Je in Mandalay een scooter (met 125 CC) kunt huren voor 7.000 Kyat (ong. 6 euro) en dat je hier geen paspoort (-kopie) of zelfs maar naam voor hoeft in te leveren?
- Dit nou typisch Myanmar is en dit gevoel Myanmar tot een fantastisch land maakt!
Liefs Roy en Angelie
De afgelopen twee weken hebben wij genoten van het geweldige Myanmar, of Burma zoals de Engelsen het noemen. De route was Yangon (hier arriveerden we vanuit Kunming, China, waar we gelukkig net op tijd weg waren!) – Bagan – Inle Lake – Hsipaw – Mandalay. We hebben alles per bus gedaan, wat over het algemeen (!!) goed te doen was. Daarover straks meer.
Yangon is de grootste stad van Myanmar, met officieel 4 mln inwoners, maar in werkelijkheid ligt dit aantal veel hoger. Het was een fijn begin van onze trip. We moesten wel even wennen. Weinig westerlingen, overal monniken en onderhandelen over de prijs is hier geen algemeen goed zoals in China. Iedereen is even vriendelijk en behulpzaam. Naar het lijkt omdat dit hun aard is en niet alleen omdat hun regering hen dat ‘vriendelijk’ doch dringend verzoekt. Bv: als een toerist gewond raakt tijdens een trekking of een auto-ongeluk is de kans groot dat de betrokken local in de gevangenis terecht komt. Extra reden om even wat voorzichtiger te zijn dan normaal.
Maar waar ik nog steeds niet aan gewend ben: veel mannen en zelfs sommige vrouwen kauwen hier op een blaadje met daarin een rood goedje, vergelijkbaar met coca-bladeren blijkbaar. Daardoor hebben ze niet alleen een ranzig rode kleur en amper tanden in hun mond (zichtbaar door hun eeuwige glimlach), maar ook lijkt het alsof op iedere hoek van de straat een moord is gepleegd… Het goedje wordt namelijk te pas en te onpas op straat uitgespuugd, inclusief ranzig rochelend geluid. Gadver!!!
Dat Myanmar zich in zeer snel tempo ontwikkelt, valt direct op in Yangon waar in het dagelijks leven de tempels, luxe auto’s, koe-en-wagen of ordinaire handkar, mobiele telefoons, water uit een put i.p.v. uit de kraan, straattentjes waar je met 2-en eet voor 50 cent en een nieuwe hippe bar waar je 2 biertjes koopt voor 3 euro per stuk (die al wel om 22.30 u. sluit) heel gemakkelijk samengaan. Het traditionele overheerst echter. De hoeveelheid tempels die je overal tegenkomt, viel ons al op vanuit het vliegtuig (jawel we moesten van ons geloof afstappen, omdat we niet tijdig gestart waren met een permit-procedure om vanuit China Myanmar over land binnen te kunnen komen). We zijn dan ook begonnen om de bekendste daarvan te bezoeken. Shwedagon Paya. Shwe betekent goud en dat is te zien! (zie foto).
Het mooiste in Yangon vonden wij het 3 uur durende treinritje om Yangon heen, hortend en stotend met 25 km per uur. Dit treintje is hét transportmiddel voor locals om van hun ‘buitenwijk’ (toch wel even wat anders dan Oud Zuid of Amstelveen) naar het centrum, of naar de markt te komen. De trein was dan ook volledig volgestouwd met dozen en tassen vol groenten, met de sjouwende rechtmatig eigenaresses met kind erbij (zie foto).
Onze tweede bestemming Bagan is één van de hoogtepunten van onze reis. De hoeveelheid tempels, pagodes en stupa's die hier staat is overweldigend. En jawel… we hebben De BALLONVLUCHT gedaan!!! Ik weet geen superlatief om te beschrijven hoe mooi het was. En dat ga ik dan ook niet proberen. De foto’s geven enige indruk, maar doen de werkelijkheid geen eer aan!
Achteraf was het leuk geweest om per boot van Bagan naar Mandalay te gaan, maar dit paste nu helaas niet in ons schema. Wellicht een tip voor een toekomstige reiziger naar Myanmar.
Wél hebben we een leuke trip over de rivier gedaan, onder andere op bezoek bij een dorp waar nog geen buitenlanders waren geweest. Ofja, tot een paar weken geleden dan… 1 van de meisjes was een snelle leerling en kwam er heel mooi gesoigneerd aan voor een foto en vroeg vervolgens om een cadeautje, zo snel worden ze dus ‘verpest’ door ons toeristen!
En… EINDELIJK kreeg ik mijn chillax moment!! Bij onze volgende stop Inle Lake wilde ik even wat luxe hoor. Een bungalow met airco, in een tuin met een heerlijk zwembad is op zijn tijd wel eens fijn. En een wijnproeverij bij de enige wijnboerderij in Myanmar, met uitzicht op het meer bij zonsondergang is ook niet vervelend… Ben misschien toch wat meer een luxepaardje geworden?
We hebben tijdens ons boottochtje op het Inle Lake veel van de traditionele (lees: huidige) leefwijze mogen zien. Denk daarbij aan vissen op het meer met een aparte fuik op een boot terwijl de visser met 1 been roeit (zie voorkant Lonely Planet, of de foto), nog steeds heel veel tempels, huizen op palen in of naast het meer, de bekende en indrukwekkende floating gardens, handmatig weven van stoffen voor de longji (rok die zowel de mannen als de vrouwen dagelijks dragen) en het bewerken van ijzer waar de ARBO dienst in NL van zou smullen (keihard op gloeiend ijzer meppen met 3 man tegelijkertijd, en dat op hun flipflops, zonder oogbescherming). Na afloop hebben we met onze Engels vrienden-voor-1-dag (waarvan je op het eerste gezicht zou verwachten dat ze recht uit Jersey Shore kwamen, maar die in werkelijkheid echt leuke lachen mensen zijn!) een wilde avond van gemaakt. Jawel, tot sluit gezellig aan het bier en de wijn gezeten, tot wel 22.30 u! ;-)
De busrit van Inle Lake naar Hsipaw hebben we officieel omgedoopt tot ‘the busride from hell’.
Het begon al met een dubbelboeking van onze plaatsen waardoor twee lieve monnikjes van een jaar of 14 moesten verhuizen, waarvan 1 op een gammel stoeltje waarvan de rugleuning kapot was. Stel je voor zo in de bus te moeten zitten van 19.00 u tot 4.30 u (vraag me niet waarom, maar dit is de normale aankomsttijd voor bussen in Myanmar) en dus echt niet te doen voor een normaal mens. Gelukkig hebben we hier te maken met een monnik. Hij bleek echter nog wel wat te leren te hebben van Boeddha, want zijn gezucht en gesteun i.c.m. luidruchtige muziek op zijn telefoon waren heinde en verre te horen… Het ergste bleek echter ‘the evil busdriver’, die door de bergen en over weggetjes met gaten en hobbels heen scheurde alsof zijn leven ervan afhing. Gevolg hiervan was dat de helft van de bus zich niet lekker voelde en de andere helft van de bus letterlijk kotsmisselijk was! De gehele rit kotsgeluiden en kreunende mensen (incl. het andere monnikje die naast mij zat), terwijl volle en lege plastic zakjes af- en aangevoerd werden. Wat was ik blij dat we er eindelijk waren! (Ik ook: Editor Roy)
Gelukkig bleek Hsipaw het waard! Een fantastisch leuk dorpje aan een rivier in een heuvelachtig gebied. Het staat bekend om de trekkings die voorbij diverse Shan-dorpjes komen (de twee na grootste bevolkingsgroep van Myanmar). Hier hebben ze veelal nog geen stromend water anders dan de rivier en geen elektriciteit anders dan een enkel zonnepaneel. Het leven kan hier heel zwaar zijn. De boeren doen alles met de hand, m.u.v. de ‘rijkere’ boeren die de beschikking hebben over een koe en houten werktuig om het land te ploegen.
Tijdens onze wandeling werden we spontaan uitgenodigd op een 3 daagse ceremonie om te eren dat 17 jongens naar het klooster gingen. Een onderdeel ervan is dat de jongens kaal geschoren, mooi opgemaakt en mooie kleertjes aangetrokken worden waarna de familie met hen danst (zie foto’s). 3 dagen lang zorgen de families van de jongens voor eten en drinken voor iedereen die toevallig voorbij komt. Wij zaten aan tafel bij de ‘dorpsgek’ die alle ceremonies altijd afgaat voor gratis eten en drinken (Ceremony-crasher!). Ieder land kent zijn eigen problemen met profiteurs ;-)
Gelukkig hadden we een fijne buschauffeur (halleluja!) naar onze laatste bestemming Mandalay. De eerste aanblik was wat tegenvallend door de hitte, de drukte, onze vermoeidheid en de erge stoffigheid (er zijn namelijk nog veel zandweggetjes in deze stad met 2 mln inwoners). De dag erna bleek echter niets minder waar. We hadden een scooter gehuurd en het verkoelende briesje, de vele mooie tempels, de rivier, de grootste teak-houten brug van de wereld en last but not least de gezelligheid van Roy hebben gezorgd voor een super fijne dag!
O shit! De wist-je-dat-jes kunnen natuurlijk niet ontbreken. ROYYY HELLUP!!!!
Wist je dat…
- Er in Myanmar meer dan 100 talen worden gesproken.
- Heel Duitsland en Frankrijk op vakantie is in Myanmar.
- Je in Myanmar toch wel kan onderhandelen over de prijzen.
- De vrouwen en kinderen vaak een geel goedje op hun gezicht smeren. Tegen de zon, maar ook als make-up.
- Je overal in Myanmar gratis thee kan drinken.
- Er hele slechte films worden gedraaid in de bus en deze ook tot ver na middennacht duren en keihard aanstaan. (Dit terwijl de bussen altijd halverwege de nacht aankomen en je hierdoor helemaal gebroken aankomt).
- Het handig is als je halverwege de nacht aankomt om de prachtige zonsopkomsten te zien.
- Er veel moeders met hun kindjes reizen per bus en dat (ondanks Roy’s schrikbeelden) deze kindjes allemaal heel zoet zijn. Heeeeeeeel anders dan de druilerige huilende kindjes in NL!
- Duitsers allemaal een buideltasje dragen. (Nerds)
- De wijnboerderij van een oude legercommandant is en hij voorheen papaverboer is geweest. (witwasconstructie???)
- De mensen er in Myanmar er heel verschillend uitzien, dan weer meer Indisch, dan weer meer Chinees, dan weer meer Z-O Aziatisch.
- Al deze mensen allemaal een lach op hun gezicht hebben!
- De Lonely Planet uit 2011 erg gedateerd is en eigenlijk niet meer goed te gebruiken door de vele veranderingen.
- Je in tegenstelling tot de meeste websites en reisboeken beweren, al heel erg goed kunt pinnen met je bankpas in Myanmar. Hagelnieuwe dollars omwisselen is niet meer echt nodig (soms wel handig).
- Je in Mandalay een scooter (met 125 CC) kunt huren voor 7.000 Kyat (ong. 6 euro) en dat je hier geen paspoort (-kopie) of zelfs maar naam voor hoeft in te leveren?
- Dit nou typisch Myanmar is en dit gevoel Myanmar tot een fantastisch land maakt!
Liefs Roy en Angelie
-
16 Maart 2014 - 04:30
Theo:
Nauw Angelie het gaat je prima af hoor ik geniet er volop van wat een prachtig reis verslag maken jullie er toch van als je het leest is het net of je er een beetje bij bent.
Blijf lekker genieten samen en pas goed op elkaar
Theo. -
16 Maart 2014 - 06:46
Dot:
Wist u dat: Dotje jullie verhalen nog steeds met veel plezier leest?! -
16 Maart 2014 - 07:48
Mieke Calis:
Wat een prachtige reis maken jullie en een met zoveel tegen strijdigheden
Een reis die je echt nooit meer vergeet
Heerlijk om dit op zo'mooie leeftijd te kunnen doen
En dat jullie in de gelegeheid zijn om al dit moois werkelijk all over de world te kunnen zien
Ik wens jullie een hele fijne reis verder en wat kunnen jullie een werkelijk geweldig reisverslag schrijven
Mede door de houvast van dit verslag herbeleef je de reis als je 80 bent nogmaals
Wij wensen jullie een hele goede voortzetting en blijf genieten
Tante Mieke -
16 Maart 2014 - 08:14
Herman:
Geweldig land hè! Wij zijn destijds alleen in Yangoon en Bago geweest en vonden het al prachtig. Vooral dat treintje tussen beide plaatsen was exact zoals je beschreef. Net een film! Ik zie wel uit jullie verslag dat ik nog héél veel gemist heb. Ik denk dat ik m'n koffers dan ook ga pakken ... Veel plezier nog! -
16 Maart 2014 - 08:15
Claudia & Cindy:
Hoi hoi, wat een verhalen! FANTASTISCH!!!! Wij zijn zo jaloers op jullie. De carnaval is intussen voorbij en sindskort trotse huiseigenaren. Maar dit alles zouden we zo met jullie willen ruilen... Geniet van alles wat er nog komen gaat en door jullie verhalen genieten wij ook een beetje. Tot over een tijdje! -
16 Maart 2014 - 08:46
Mieke:
Hoi Angelie, ook jouw reisverslag heb ik in een adem gelezen, wat maken jullie veel mooie dingen mee. Wat een geweldige ervaringen dat jullie aan deze reis overhouden zeg. Als ik de foto,s weer bekijk oh oh wat zou ik nog graag in jullie schoenen staan, met uitzondering van die ene busreis dan. Geweldige foto,s zeg, de uitzichten, zonsop en ondergang maar vooral ook de mensen, ik vind het prachtig. Nog veel liefs, groetjes ook van ons pap en geniet er nog van, dikke kus, mam -
16 Maart 2014 - 09:18
Ingrid:
Sawadee! Ook dit verslag weer met plezier gelezen! Jullie zitten in een nek-aan-nekrace voor de beste reisverslagschrijvertitel (mooi scrabblewoord). Als ik dat alles zo lees, krijg ik ook weer reiskriebels... Maar eerst even wat andere plannen verwezenlijke hier in t Nederlandse ;-). Kheb alweer zin om jullie Laos/Cambodja avontuur te lezen!
Have fun nog. -
16 Maart 2014 - 10:14
Leonie:
Ook ik lees met veel plezier jullie verslag elke keer! Wat een onwijs mooie en onvergetelijke reis maken jullie! Myanmar stond al hoog op mijn lijstje, maar na het lezen van jullie verhalen wil ik er nog sneller heen. Nog heel veel plezier met het vervolg van jullie reis.
En geniet er nog maar goed van Angelie, want het weer wordt hier steeds beter, het is steeds langer licht, en dat betekent dat we weer tochten kunnen maken op de fiets! Ook de omgeving van Amsterdam is verrassend mooi ;-)
Enjoy!!!!!! -
16 Maart 2014 - 10:14
Ilse :
De lat lag inderdaad hoog maar je bent zeker blogwaardig!! Leuk stukje.
Voor de zekerheid ook nog even gekeken of ik mijn buiktasje echt heb weggegooid (check) -
17 Maart 2014 - 10:38
Yvette:
Geweldig geschreven Lie! Kon editor Roy het niet laten een check up te doen? hihihi... ;-)
Weer prachtig om te lezen. En wat een schitterende foto's!!!!! Oefffff.....
Herkenbaar dat spugen... Zelfs in Maleisië hangen er bordjes in de hotels 'No Spitting please'.
Een luxe paardje? Juist door luxe af te wisselen met backpacken geniet je gewoon meer van beiden, toch?
En genieten doen jullie zo te lezen in ieder geval heerlijk!
Dikke knuffels!! xx -
17 Maart 2014 - 14:14
Neeltje:
Hey!
Wauw mooie foto's! Jeetje dat zal machtig geweest zijn in een luchtballon boven de tempels...
Haha ik ben niet in Myanmar geweest, maar de rode troep waar de locals op kauwen zagen wij ook in Laos... Ben benieuwd naar welke landen jullie nog aandoen... Met reizen vliegt de tijd iig geval voorbij!!
Groetjes Neeltje -
18 Maart 2014 - 12:02
Maikel:
Hee Angelie,
Nou je doet zeker niet onder aan die Calis! Top verhaal.......Kan niet wachtgen op het volgende reisverslag:-) -
29 Maart 2014 - 09:21
Sander:
Roy,
Laatste twee potjes met 8-1 en 5-0 verloren. Kan je wat eerder terugkomen? Vooral omdat je ook aan de beurt bent om de shirts te wassen ;)
Grt.
Sander
PS. Topverslag Angelie! Levert een beetje een gevoel van jaloezie op, maar ik lees het graag.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
